اضطراب كودك

به طور معمول اساسي ترين نوع اختلال هاي اضطرابي اختلال اضطرابي فراگير GAD مي باشد، كه با احساس پايدار تنيدگي ذهني و نگراني و بي قراري مشخص مي شود. تشخيص اختلال اضطراب فراگير زماني صورت مي گيرد كه فرد نگراني و اضطراب شديد و غير قابل كنترلي درباره ي تعدادي از وقايع و موقعيت ها تجربه كند. كودكان و نوجوانان ممكن است درباره اينده و مهارت و لياقت در عملكرد تحصيلي و اجتماعي بسيار نگران باشند. همچنين ممكن است در مورد مشكلات سلامت خود، موضوعات حانوادگي شان و حوادثي كه در جهان رخ مي دهد نگران باشند. اين نگراني ها بايد دست كم شش ماه هر روز وجود داشته باشند و با يك نشانه ي فيزيولوژيكي همراه باشند. تاكنون اختلال اضطراب فراگير به خوبي در مورد كودكان ونوجوانان مورد پژوهش قرار نگرفته و سير تحولي ان براي اين گروه نيز مستلزم بررسي بيشتري است.
وجه تمايز GAD از ساير اضطراب‌ها در اين است كه در اين نوع اختلال، شخص نگران وقايع متعددي مي‌باشد و در صورتي كه در ساير اختلالات اضطراب، نگراني منحصر به محرك يا موضوعات ويژه‌اي مي‌باشد.
وجه تمايز ديگر اينست كه اين افراد اغلب در مورد مسائل جزئي روزمره دچار اضطراب مي شوند (بارلو، 2002). بزرگترها اغلب بر مسائلي مثل مشكلات بين فرزندان، سلامت خانواده، مسئوليت هاي شغلي و يا جزئي تر مانند وظايف خانه، يا سر وقت رسيدن به يك قرار. كودكان با اين اختلال اغلب ازط مسائلي مثل رقابت در مدرسه، عملكرد ورزشي يا اجتماعي دچار نگراني مي شوند (ساوج و كندال، 2009).
علائم اين اختلال بر اساس DSM-V عبارتند از:
الف: اضطراب و نگراني شديد و مفرط درباره تعدادي از رويدادها يا فعاليت ها (مثلا عملكرد شغلي يا تحصيلي) در اكثر روزهاي هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.
ب:  فرد نميتواند اين نگراني را كنترل كند.
ج: اضطراب و نگراني با حداقل سه نشانه از 6 نشانه زير همراه است (نشانه ها در اكثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند)
توجه: در مورد كودكان فقط به يك سمپتوم نياز است.

۱. فرد بي قرار است، يا احساس عصبي بودن دارد، يا به خاطر نگراني بي دليل بد اخلاق است.
۲. به آساني خسته و كوفته ميشود.
۳ . نميتواند حواس خود را متمركز كند يا ذهنش يك دفعه خالي ميشود.
۴. زودرنج است و زود عصباني ميشود.
۵. تنش ماهيچه اي دارد.
۶. خوابش مختل شده است (نميتواند بخوابد، يا از خواب مي پرد، يا خواب ناآرام دارد كه خستگيش را برطرف نميكند).
د: اضطراب ، نگراني ، يا سمپتوم هاي فيزيكي باعث ميشوند فرد به رنج يا نابساماني شديد (باليني) در عملكرد اجتماعي ، شغلي يا ساير جنبه هاي مهم زندگي دچار شود.
ه: ناراحتي فرد را نمي توان به آثار مستقيم يك ماده (مثلا يك نوع ماده مخدر،يك نوع داروي تجويزي)،يا يك عارضه پزشكي ديگر (مثلا هايپرتيروئيديسم) نسبت داد.

منبع  : كودك و نوجوان-اختلال اضطراب فراگير در كودك و نوجوان

چرا صحبت درباره اضطراب مهم است؟
كودكان و نوجوانان اغلب دليل اضطراب خود را تشخيص نميدهند. درعوض فكر ميكنند كه مشكلي دارند.
كودكان ممكن است روي نشانه هاي فيزيكي اضطراب متمركز شوند.
(مانند دردمعده). نوجوانان ممكن است فكر كنند .
صحبت صحبت در مورد اضطراب كه عجيب و غريب، خارج از كنترل و حتي احمق شده اند! اين افكار ممكن است انها را مضطرب تر و خجالتي كند.
بنابراين اولين مرحله، اموزش به كودكان درباره اضطراب و چگونگي تشخيص ان است.
خود اگاهي مهم است.
نظر اشتباه : صحبت درباره اضطراب ممكن است كودكان را مضطرب تر كند.
حقيقت: تامين اطلاعات درست درباره اضطراب، ميتواند گيجي و يا شرمندگي انها را كم كند.
توضيح دهيد كه اضطراب يك تجربه معمول و طبيعي است، و ميتواند به طور موفقيت اميزي هدايت شود.
وقتيكه كودك شما اين را بفهمد ، انگيزه بهتري براي اينكه زندگي را راحتتر سازد دارد.
معرفي بحث اضطراب به كودكانچطور اين كار را انجام دهيم:
سه مرحله براي معرفي بحث اضطراب به كودكان وجود دارد:
مرحله ۱: كودكان را به پذيرفتن ترس و نگراني تشويق كنيد.
مرحله ۲: درباره اضطراب به انها اموزش دهيد.
مرحله ۳: به انها درباره تشخيص اضطراب كمك كنيد.
مرحله ۱: كودكان را به پذيرفتن ترس و نگراني تشويق كنيد:
بوسيله توصيف يك موقعيت اخير كه شما نشانه هاي اضطراب را در كودكتان مشاهده كرديد شروع كنيد.
“ديروز وقتيكه سارا اينجا امد، تو خيلي ساكت به نظر ميرسيدي و كنار مامان نشستي.
به نظر ميرسيد كه تو از امدن يك مهمان درخانه عصبي بودي.
به كودكتان درباره چيزهايي كه وقتيكه همسن انها بوديد از انها ميترسيديد بگوييد.
(مخصوصن اگر شما ترسهايي مشتركي داشتيد)، و از انها بپرسيد كه ايا نگرانيها و ترسهاي مشابه اي دارند.
از او بپرسيد كه چه چيزهايي بيشتر او را نگران ميكند. ممكن است مجبور باشيد.
تا او را با مثال زدن اماده كنيد مانند” من بچه هايي ميشناسم كه از ______ ميترسند، ايا تو هم از ان ميترسي؟”
  مشخص كردن ميتواند به كودكان دربررسي ترسها و احساسات كمك كند.
برخورد مناسب با اضطراب وقتيكه كودك شما اضطراب يا نگراني را بيان ميكند، به او بگوييد كه او را باور داريد به او اطمينان دهيد، و اينكه اين احساسات طبيعي هستند.
به ياد بياوريد كه كودك شما نشانه هارا از شما دريافت ميكند. پذيرش افكار نگران و اضطراب را به او نشان دهيد.

اگر شما ارام بمانيد، اين به كودك شما براي ارام شدن كمك ميكند.
نكته:  ايا شنيدن ” نگران نباش و ارام باش!” به شما هنگام اضطراب كمك ميكند؟ احتمالن اين كودك شما را نيز زياد ارام نميكند.
اين مهم است بپذيريد كه ترسهاي كودكتان واقعي است.
احساس همدردي شما، شانس اينكه او راهنمايي شما را بپذيرد و درباره ترسهايش با شما دراينده صحبت كند را افزايش ميدهد.

منبع: مركز مشاوره و روانشناسي ايران -با كودك يا نوجوان خود درباره اضطراب صحبت كنيد؟